Laten we de bullshit even uit het raam gooien: geluk is de nieuwe sixpack. Iedereen wil het, en we denken dat er een magische pil (of Instagram-filter) voor is. Maar net als die felbegeerde sixpack komt geluk met hard werken, zweet en misschien een paar tranen.

De jacht op (on)geluk

We leven in een wereld die doordrenkt is met het mantra “Wees gelukkig, denk positief”. Maar als we allemaal continu heppie de pappie zouden zijn, was geluk dan nog wel zo bijzonder? Als we allemaal zo verdwaasd bezig zijn met het najagen van geluk, waarom voelen we ons dan vaak zo verdrietig, gefrustreerd of onvoldaan?

Ik snap het, geluk is lekker. Het is als die extra kers bovenop je ijsje. Maar het continu najagen ervan? Dat is net als het willen hebben van alleen maar kersen. Klinkt eerst goed, maar je wordt het snel zat.

Het probleem met onze moderne obsessie voor geluk is dat het ons eigenlijk minder gelukkig maakt. Paradoxaal, toch? Stel je voor: elke keer dat je jezelf vertelt dat je gelukkiger moet zijn dan je bent, wat zeg je dan eigenlijk? Je zegt dat je huidige staat, je huidige gevoelens, je huidige ‘jij’ niet goed genoeg is. Je trapt jezelf elke keer als je niet het soort geluk bereikt dat Instagram influencers je laten zien.

F#ck je geluk: Waarom je geluk niet moet nastreven

Dus wat als we in plaats van ons te richten op het voortdurend streven naar geluk, onszelf toestemming zouden geven om menselijk te zijn? Om het hele scala aan emoties te ervaren die bij het mens-zijn komen kijken? Hier zijn een paar dingen die ik heb geleerd over het nastreven van geluk:

1. Accepteer dat Negativiteit Bestaat Niet alles zal altijd perfect zijn. En dat is prima. Het leven is niet alleen zonneschijn en regenbogen; het heeft ook zijn donderstormen en orkanen.

2. Begrijp je Waarden Als je je zorgen maakt over elk klein ding, elke belediging, elke gemiste kans, dan verbrand je gewoon je energie. Kies waar je echt om geeft. Definieer je waarden. En geef om die dingen die écht ertoe doen.

3. Geluk is een Bijproduct Geluk komt vaak wanneer je het het minst verwacht. Het is een bijproduct van een leven dat wordt geleefd in overeenstemming met je waarden en het accepteren van alle ups en downs die daarbij horen.

Dus, de volgende keer dat je jezelf betrapt op het obsessief najagen van geluk, stop dan even. Adem diep in. Accepteer dat moment voor wat het is. Je zult verbaasd zijn hoeveel lichter je je voelt als je niet meer de last van het voortdurend moeten voelen van geluk op je schouders draagt. Want soms? Soms is het okay om gewoon okay te zijn.

De ongelukkige keizer: eindbaas van geluk

Ergens in die oude, stoffige gangen van Rome, waar het marmer ondanks zijn leeftijd nog steeds glansde, liep een vent die behoorlijk wat ellende had meegemaakt. Zijn naam? Marcus Aurelius. Oh, en hij was niet zomaar een vent; hij was de freakin’ keizer van Rome. Maar ondanks die fancy titel was het leven van Marcus niet echt Instagram-waardig.

Stel je voor: je bent geboren in het meest machtige rijk van de wereld. Dat klinkt cool, toch? Maar nee, in plaats van te chillen met een wijntje, kreeg Marcus het zwaar voor zijn kiezen. Hij werd geconfronteerd met ellende na ellende, waarvan de meeste niet eens zijn eigen schuld waren. Oorlog hier, samenzwering daar. En het grootste deel van zijn leven was hij aan het vechten in een of andere oorlog. De Germaanse oorlogen, de Parthische oorlog… De man had het zwaar.

Oh, en over persoonlijke shit gesproken. Hij verloor acht van zijn dertien kids voordat ze volwassen werden. Stel je dat eens voor! Zijn vrouw, Faustina, die chick die zijn steun en toeverlaat moest zijn? Ze ging ook veel te vroeg dood. Alsof dat nog niet genoeg was, werd Marcus ook nog eens door ziektes geteisterd.

Maar hier komt het gekke. Ondanks al die shit, ging Marcus niet in een hoekje zitten huilen. Nee, hij dook in de Stoïcijnse filosofie. Hij schreef zijn gedachten neer in ‘Meditations‘ en damn, je kunt echt voelen hoe deze man het leven recht in de ogen keek en zei: “Is dat alles wat je hebt?”

De les hier? Je kunt de keizer van de wereld zijn en nog steeds een crappy leven hebben. Maar het gaat er niet om wat er met je gebeurt; het gaat erom hoe je ermee omgaat. Deze baas heeft ons de nodige lessen achtergelaten waar we vandaag de dag nog continu wijsheden van pikken op allerlei soorten gebieden. Op het gebied van geluk liet deze eindbaas de volgende leefregels achter:

1. Houd het Eenvoudig Voor Marcus was het universum eenvoudig. Dingen gebeuren om redenen. Zeuren verandert daar niets aan. Zeiken over het weer? Nutteloos. Klagen over het verkeer? Zinloos. Marcus zou zeggen: “Accepteer het, en ga door. Jouw perceptie is het enige wat je echt kunt beheersen.”

2. Al die Buitenkant? Totaal Overgewaardeerd Marcus was een keizer, maar hij was zich pijnlijk bewust van de vluchtigheid van roem en rijkdom. In “Meditations” schreef hij veel over de nietigheid van het leven. Sterrenstatus? Geld? Allemaal leuk en aardig, maar uiteindelijk zijn we allemaal wormenvoer. Zijn boodschap? Focus op wat echt telt: integriteit, eerlijkheid en wijsheid.

3. Wat Anderen van Je Denken? Fuck Dat Marcus was de keizer, dus je kunt je voorstellen dat er altijd wel iemand was die iets over hem te zeiken had. Maar voor Marcus? Hun meningen deden er niet toe. Wat echt belangrijk was, was hoe hij zichzelf zag en of hij zijn eigen principes trouw bleef. Als iemand je vandaag de dag onzin vertelt? Kan je net zo goed denken als Marcus: “Jouw mening over mij interesseert met geen reet.”

4. Pijn, Lijden? Allemaal in je Hoofd Eén van de grootste takeaways van Marcus’ “Medtations” is zijn opvatting over pijn en lijden. Voor hem was pijn slechts een perceptie, iets dat we in onze eigen geest creëren. Als je je teen stoot en daarover klaagt, zou Marcus zeggen:

“Het is niet de pijn die je stoort, het is je oordeel over de pijn.”

Het Echte Verhaal Achter Het Nastreven van Geluk

We leven in een tijdperk waarin we geobsedeerd zijn door het idee van geluk. We kopen zelfhulpboeken, schrijven ons in voor yogalessen, en scrollen eindeloos op Instagram in de hoop een glimp op te vangen van dat perfecte, gelukkige leven. Maar zoals je inmiddels wel door zal hebben is geluk niet te vinden is in die perfecte selfie.

Enter: “The Happiness Hypothesis” van Jonathan Haidt. Vergeet voor een moment je stapel zelfhulpboeken en luister goed. Haidt geeft ons een frisse kijk op het oude vraagstuk van het nastreven van geluk.

Stel je je brein voor als een ruiter op een olifant. Zie je het voor je?. De ruiter is dat logische deel van je dat zegt dat je geen koekje moet nemen, en die olifant? Dat zijn je instincten die schreeuwen: “Geef me dat verdomde koekje!” Het is een eeuwige strijd, en raad eens? De olifant wint meestal.

In de race naar geluk gaan velen van ons voor de quick fixes. Maar Haidt duwt ons in de richting van betekenisvolle ervaringen en echte menselijke verbindingen. Diep van binnen zijn we gewoon sociale dieren die verlangen naar betekenis en verbinding. Dus misschien, in plaats van dat nieuwe paar schoenen, investeer je tijd in een goed gesprek met een oude vriend.

Kijk, het nastreven van geluk is niet fout. Maar we moeten begrijpen wat écht telt. “The Happiness Hypothesis“ leert ons dat geluk meer gaat over begrip, verbinding, en ja, soms toegeven aan die olifant.

Dus wat nu?

We rennen rond als kippen zonder kop, op zoek naar die eeuwige ‘geluksbuzz’, alsof het een drug is. Het doet me denken aan hoe iedereen zegt dat ze die strakke sixpack willen, maar niemand wil echt de pijn van die 1000 sit-ups per dag voelen. Net als een sixpack komt geluk niet uit een goocheldoos.

De realiteit? De meeste worden meegesleept door die Instagram-perfecte beelden van geluk die net zo echt zijn als een eenhoorn die een regenboog schijt. Marcus Aurelius, de oude Romeinse baas, ging door de hel en terug, en je hoorde hem niet klagen. Waarom? Omdat hij wist dat geluk gaat over hoe je met shit omgaat, niet over hoe je eraan ontsnapt.

En dan is er Haidt met zijn olifant en ruiter metafoor – een prachtige manier om ons domme gedrag in perspectief te plaatsen. Ja, we willen allemaal dat koekje, maar wat we eigenlijk nodig hebben, is een beetje diepte, een beetje verbinding en soms gewoon met de flow meegaan.

Dus, stop met jezelf voor de gek te houden met die ‘ik moet altijd gelukkig zijn’ onzin. Het leven is rommelig. Accepteer het. Omarm het. En, voor de liefde van alles wat heilig is, probeer te begrijpen wat voor jou echt telt. Want geluk? Dat is niet iets wat je najaagt, het is iets wat je bouwt.